sábado, 24 de xaneiro de 2015

Herba carmín - Tintureira - Mexacán - Phytolacca americana

Sinónimos: uvas de tintureiro, uvas de gra.
Planta  é orixinaria de América do Norte, é común en camiños e sitios habitados, con certa humidade. Asilvestrouxe en Galicia en zonas ata 400 metros de altitude.  
Planta herbácea vivaz, aínda que no inverno morre a parte aérea coas xiadas. Baixo terra ten unha raíz que axiña engrosa moito facendo acopio de reservas suficientes para retoñar ante calquera continxencia. Pode pasar de dous metros de altura, presentando un característico talo avermellado e dividido dicotómicamente. As súas follas son ovado-lanceoladas (15-25×5-10 cm.). As flores preséntanse en típicos racimos (10cm) blanco-verdosos que fructifican nunhas baias negro-violáceas cando están maduras.
Esta especie é alóctona, foi introducida fai uns trescentos anos. Procede de Norteamérica.
HÁBITAT
Atópase en xeral en terreos incultos, beiras de camiños… Máis ben en sitios frescos e espacios abertos, sobre todo na zona costeira.
USOS
A planta contén un glucósido saponínico amargo chamado fitolaccina, ademais de levulosa, dextrosa e galactosa. A raíz ten pequenas cantidades dos ácidos fórmico e acético, unha esencia, fitolaccina, tanino, resina e diversos glúcidos. Os froitos teñen, ademais, un colorante chamado roxo de cariofileno.
FITOTERAPIA
1. Consumo
PURGANTE, VOMITIVA. Toda a planta presenta uns efectos tan enérxicos sobor do sistema dixestivo que, soio en situacións moi apremiantes e graves, podería aplicarse. En doses altas, directamente é tóxica.

Ningún comentario:

Publicar un comentario