Moi común en beiras de camiños e cultivos. Tamén coñecida cós nomes de fumaria, herba do fogo, herba molariña, matafogo, pombiña, palomiña, pé de galiña, pomba, peixo de cal, prixel de can ou sangue de Cristo. O nome científico -fumaria- ten orixe no seu zume, que provoca un bagoar nos ollos coma se de fume se tratase, tendo tamén a planta un certo cheiro a fume.
Posue múltiples aplicacións medicinais. Entre outras, regula a función hepática e máis é diurética e laxante.
Consumida a grandes doses resulta ser tóxica (cardiotóxica), polo que o seu uso debe ser controlado por un especialista.
Perence a mesma familia de plantas que a mapoula (as Papaveráceas). Antigamente, apoñíaselle a esta planta a virtude de atraer o diñeiro: unha infusión de fumaria, espallada por toda a casa unha vez á semana, atraía os cartos
Ningún comentario:
Publicar un comentario